افتادن کودک و نکات مهم در پیشگیری از آن

طبق آمار موجود، مرگ و میر سالانه ناشی از سوانح دوران کودکی، بمراتب بیش از سایر علل و بیماریها در این دوران است. از اینرو سوانح و حوادث را باید از مهم ترین علل مرگ و میر در بین کودکان بحساب آورد. منزل و بویژه آشپزخانه، خطرناک ترین مکانی است که در آن، غالب حوادث دلخراش دوران کودکی، قبل از سن دبستان اتفاق میافتد که در اکثریت موارد، نتیجه ناآگاهی، بیدقتی، فراموشکاری و غفلت والدین است. مسایلی از قبیل نوع ساختمان و فضای پیرامون آن، تعداد جمعیت ساکن در خانه، کمبود فضای بازی، نوع دربهای شیشه ای، نبودن وسایل آتش نشانی و استفاده نکردن از وسایل ضد حریق، فقدان وسایل کشف دود و آتش، نوع سیم کشی ساختمان، زاویه های تند و تیز، عدم وجود دربهای خروج اضطراری، وضعیت نامناسب لوله کشی ساختمان، نوع راه پله ها، روشنایی ناکافی، فاصله زیاد نرده ها که از مهم ترین علل افتادن کودک هستند و یا محکم و ثابت نبودن آنها، پنجره های بدون حفاظ و… در نوع و ایجاد شدت سوانح تأثیر بسزایی دارند.

افتادن کودک از بلندی

افتادن کودک از بلندی غالباً از بالای تخت، مبل، صندلی، پله ها، نردهها، پنجره، پشت بام و درخت اتفاق میافتد. شیوع صدمات وارده به سبب سقوط و پرت شدگی بویژه در کودکانی که در بین سنین ۶ ماهگی تا سه سالگی هستند، فوق العاده زیاد است. علت اساسی و مهم این حوادث تا حد زیادی، بیتوجهی و عدم دقت کافی والدین میباشد. در جهت پیشگیری از افتادن کودک و پرت شدن کودکان، رعایت این نکات ضروری بنظر میرسد: نردبان و چیزهای دیگری را که کودک می تواند از آنها بالا برود، از دسترس او دور نگهدارید.کودک پرجنب و جوش را هرگز در کالسکه اش تنها رها نکنید. بدون مانع مخصوصی که از افتادن کودک جلوگیری می کند او را در تختخواب یا روی میز، حتی برای یک لحظه تنها نگذارید. اگر کودکی در حضور شما می خواهد از نردبان یا پله ای بالا برود، یکی از دستهایتان را حتی المقدور بمنظور گرفتن او در مواقع لزوم آزاد بگذارید. همیشه از نردبان دو طرفه که ایمنی بیشتری دارد استفاده کنید. هرگز به کودکان خود اجازه ندهید که روی پله ها بازی کنند. اگر کودک به تازگی قادر به بالا و پایین رفتن از پله ها گردیده است، بهتر است از حمل اشیاء بوسیله این قبیل از کودکان جلوگیری بعمل آید.در ورودی پشت بام را بهتر است همیشه بسته نگهدارید. پله ها بایستی به نردههای محافظ مجهز گردند.پنجره اتاقها می بایست در ارتفاع مناسبی که امکان باز کردن و افتادن کودک وجود نداشته باشد نصب گردند.

کمک های اولیه در افتادن کودک

به گزارش مجله برفانک در صورت افتادن کودک از بلندی، زخمی شدن و یا شکستگی استخوانها و یا اظهار درد و ناراحتی شدید، لازم است بیمار به مراکز درمانی انتقال داده شود. در چنین مراکزی وظیفه پزشک است که از کودک معصوم معاینات فیزیکی کامل و دقیق بعمل آورد و وی را حداقل برای مدت ۶ ساعت بعد از پرت شدگی و گاهی ۴۸ تا ۷۲ ساعت در مواقع احساس خطر، جهت بررسی تغییراتی که در حالت هوشیاری و علایم عصبی موضعی، پدید می اید تحت نظر دقیق قرار دهد.

غش کردن از عوامل افتادن کودک

برخی از کودکان بعلل گوناگون ممکن است غش کنند. غش عبارتست از بیهوشی کوتاه مدت که در نتیجه نرسیدن خون کافی در یک لحظه به مغز بطور موقت بوجود میآید. خطر غش کردن آن است که بهنگام پیدایش آن، شخص مبتلا اغلب نمی تواند وضع خود را کنترل نموده و به زمین میخورد که همین زمین خوردن ناگهانی میتواند باعث پیدایش عوارض بعدی و خطرناک گردد. غش کردن ممکن است در اثر بیماری صرع باشد. بیماری صرع به علت تخلیه الکتریکی ناگهانی و بی نظم و ترتیب نورونهای مغز بوجود میآید و بطور آنی باعث اختلال حواس، از بین رفتن شعور و آگاهی و اکثراً با حملات تشنجی و بیهوشی همراه است. گاهی ممکن است غش کردن در اثر خوردن اشتباهی بعضی از داروهای مسکن اعصاب و آرام بخش و یا داروهای خوابآور ظاهر شود که فرد مسموم بحالت اغماء فرو رفته و به سوالات و تحریکات خارجی پاسخ نمی دهد و بایستی فوراً او را به پزشک رسانید. ممکن است غش کردن در اثر ترس ناگهانی باشد نظیر شنیدن یک خبر بسیار ناگوار، عصبانیت بسیار شدید و مفرط و خیلی موارد دیگر. آنچه مسلم است در چنین مواردی، اگر با پاشیدن مقداری آب سرد به صورت بیمار، شخص هوشیاری خود را باز نیافت، بایستی حتماً قضیه را جدی تلقی نموده، در اسرع وقت وی را به پزشک رسانید. غش کردن اگر ناچیز انگاشته شود و فوراً و بموقع به آن توجه نشود، ممکن است به مرگ بیمار بیانجامد.

منبع:https://www.barfanak.com