هر کجا که دارو و سرم توسط پزشک برای درمان تب کردن تجویز شود بذر بیماری که در آنجا به طور مخفی و نامحسوس کاشته شده بود بیشتر دوام پیدا می کند و در نتیجه بیماری به صورت مزمن در می آید.در این مطلب از مجله برفانک برایتان از تب کردن و درمان های پزشکی و فایده و ضرر آن میگوییم.
آیا درمان های پزشکی در درمان تب کردن مفید واقع می شود؟
آنچه را که اطبا «معالجه» می نامند چیزی جز کنترل کردن این تلاش طبیعی خود پاکسازی نیست و بخصوص اگر عوارض مستقیمی ایجاد نشود (که اغلب ایجاد می شود!) شخص احساس میکند که حالش به طور موقت بهتر شده است،
لیکن اغلب متعجب می شوند که چگونه ناگهان خود را گرفتار بیماری دیگری می بینند بدون اینکه بتواند علت مشهودی برای آن پیدا کند (شکی نیست که خود طبیب نیز در شگفت می ماند!).
علت این همه عوارض، که به دنبال معالجات طب رسمی معمولی پیدا میشوند و گاهی بسیار خطرناک اند، بوضوح درمانهای بازدارنده ای است که درباره تبها معمول گردیده است
زیرا مثلا یکی از اعضای مهم بدن، که به مواد سمی و زاید آلوده بوده و بر اثر درمان غلط آلوده تر گردیده، تحت فشار واقع شده است و بدین جهت است که بیماری کلیه و قلب به دنبال درمان پزشکی تبها ایجاد میگردد.
در حقیقت طب رسمی در مورد مسئله تب کردن و روش درمانی آن دچار سوء تفاهم و اشتباه شده است زیرا اگر از راه طبیعی با تب مقابله کنیم به هیچ وجه نخواهد توانست عارضه ای تولید کند
آیا تب کردن خطرناک است؟
در حالی که بر ما روشن شد تب تلاش خود پاکسازی است، درمان آن بسیار ساده خواهد بود. بدون شک وجود تب و حالت عمومی بیمار موجب نگرانی بستگان و دوستان او میگردد
لیکن وقتی بدانیم که تب برای «سوزاندن» مواد سمی و زاید ایجاد شده است بر ما مسلم خواهد گردید که تب سرانجام قطع و بیمار به حال سلامت اول خود بازمیگردد.
یکی از گناهان نابخشودنی مردم آن است که تصور می کنند به محض آنکه کسی بیمار شد باید کاری برای او انجام دهند.
بدین منظور فوراً او را به طبیب می رسانند. پدر و مادر یا بستگان بیمار مضطربانه و با کمال بی صبری منتظر می مانند و متوقع اند که طبیب بلافاصله برای بیمار اقدامی به عمل آورد و او را از رنج بیماری خلاص کند،
حتی اگر نداند که چه بر سر بیمار آمده و چه نوع درمانی را باید برای جلب رضایت و اقناع او صورت دهد.
بدین جهت است که اغلب اوقات اطبا مجبورند اقداماتی را که به هیچ وجه مورد نیاز بیماران نیست انجام دهند فقط بدین منظور که انتظار بیمار برآورده شود.
این طرز رفتار با آنچه که در طرح درمانی طبیعی در مورد تبها اعمال میشود کاملا متفاوت است. زیرا به طور دقیق معلوم است که در این موارد هیچ کاری نباید انجام گیرد و در صورت لزوم اقدام بسیار جزئی و مختصر خواهد بود.
تب کردن یک بحران بهبودی طبیعی است و آنچه را که از لحاظ معالجه باید انجام گیرد این است که کمک کنند تا تب دوره خود را کاملا طی کند و سرانجام به سود دایمی بیمار خاتمه یابد.