تلاش کردن به اندازه ایمان داشتن برای موفقیت مهم است.

زمانی در کاری موفق خواهید شد که بتوانید پایه و اساسی علمی برای آن شالوده ریزی کنید.در این مطلب از مجله برفانک برایتان می گوییم که چقدر تلاش کردن و ایمان به موفقیت برای موفق شدن در یک کار مهم است.

فی المثل برای بدست آوردن آب به ئیدروژن و اکسیژن به نسبت معلوم و مشخص نیاز خواهید داشت و یا یک اتم اکسیژن و یک اتم کربن مونوکسید کربن گازی سمی میدهد

ولی اگر یک اتم دیگر به اکسیژن آن اضافه کنید دی اکسیدکربن با گاز بی خطر خواهید داشت و به این ترتیب در قلمرو بی انتهای شیمی پیش خواهید رفت.

ضمیر باطنی افراد در تلاش کردن چگونه است؟

مقصود از ذکر این مثال این بود که هرگز تصور نکنید که قواعد فیزیک و شیمی و ریاضی با معیارها و اصول باطن و ضمیر شما تفاوتی دارند.

مثال دیگری میزنیم: (( آب بر اساس قانون ظروف مرتبطه عمل می کند.)) یا اینکه ((ماده را اگر حرارت بدهیم منبسط می شود» این اصلی در همه جا و هر زمان و هر موقعیت تعمیم پیدا می کند.

اگر قطعه آهنی را در چین، انگلستان یا هندوستان حرارت بدهیم همین خاصیت را پیدا می کند و دچار انبساط می شود. پس این یک اصل کلی و همگانی است.

از این موضوع نتیجه میگیریم اگر موضوعی را به صفحه دل بسپاریم روزگاری به شکل تجربه خود را آشکار خواهد کرد.

چه زمانی دعاهای افراد و تلاش کردن ها نتیجه می دهد؟

دعای شما از این رو مستجاب میشود که خود میتواند به صورت اصل و قاعده ای در آید. ضمیر باطن انسان اصلی است در زندگی که برحسب قانون ایمان عمل می کند.

پس برای شناختن آن بایستی بدانید ایمان چیست و چرا و چگونه عمل می کند. قانون روح شما قانون ایمان است و فقط کافی است که از نحوه کار آن مطلع بوده و به آن ایمان و اعتقاد باور داشته باشید.

ایمان شخصں از اندیشه وی تراوش میکند و پس هر اتفاقی که برای شما میافتد و در هر شرایطی که زندگی می کنید، اعمال و کردارتان از طریق اندیشه ها تابع واکنشهای ضمیرتان میباشند.

فراموش نکنید نقش تعیین کننده در به ثمر رسیدن تلاش کردن هایتان را همواره ایمان و اعتقادتان به عمل به عهده خواهد داشت.

در این جا توجه تان را به این نکته جلب می کنیم که بایستی عقیده و ایمان دروغین و خرافات و موهومات و ترس و تردیدها را از خود برانید و به جای آنها صفات متعالی بنشانید و هرگز از یاد نبرید که

حقایق جاوید و پایدار زندگی هیچ گاه دستخوش تغییر نمی شوند.

اندیشه به صورت کنش آغاز می کند و پاسخ ضمیر به اندیشه همان واکنش آن است.