دیابت بر دو نوع است : دیابت بی مزه و دیابت شیرین. دیابت شیرین شدیدتر از نوع اول است و آن را معمولا به عنوان دیابت می شناسند البته دیابت شیرین یا همان نوع دوم بسیار شایع تر از دیابت بی مزه یا نوع اول است.علامت مشخص دیابت بی مزه، که اکنون در این مطلب از مجله برفانک به شرح آن می پردازیم، ازدیاد فوق العاده ادرار است.
از نشانه های وجود دیابت بی مزه چیست؟
ادراری که تقریباً بیرنگ است.در این بیماری حجم زیادی مایع رقیق دفع می شود اگرچه فعالیت وتلاش فوق العاده بیمار در بعضی موارد علت این اختلال را تشکیل می دهد، لیکن در اغلب مواقع این بیماری منشاء عصبی دارد.
هم چنین آسیب های وارده به مراکز عصبی (مغز و نخاع)، اضطراب خارج از اندازه، کار زیاد جسمی و فکری هر یک ممکن است باعث این عارضه گردد.
اگر چه که گاهی اوقات افرادی از کودکی این مشکل را دارند و هیچ عامل خاصی آن را ایجاد نمیکند.
درمان دیابت نوع اول یا دیابت بی مزه چیست؟
از لحاظ درمانی، بیمار مبتلا به دیابت بی مزه باید در آرامش باشد و در بستر بماند و به مدت سه تا چهار روز در امساك بماند.
پس از امساک باید یک دوره هفت تا چهارده روزه رژیم غذایی محدود را بگذراند و بعداً برنامه غذایی کامل هفتگی را آغاز کند.
امساک های بعدی و دوره رژیم غذایی محدود ممکن است در صورت لزوم در آینده تجدید شود. طی دوره امساک و در صورت لزوم روز های بعد از آن باید از تنقیه استفاده شود و اگر یبوست دایم وجود دارد طبق دستور آن را ریشه کن سازد.
مشتمال خشک صبح گاهی و اسفنج یا حمام نشسته و تمرین تنفسی و سایر تمرین ها باید هرچه زودتر اجرا شوند. حمام داغ سولفات منیزی، سه مرتبه در هفته، بسیار سودمند واقع می شود.
هم چنین است حمام گرم معمولی حمام آفتاب و هوا نیز دارای ارزش فوق العاده ای است. استراحت کامل و دقت در حسن جریان درمان، طبق اصول پیشنهادی، در اغلب موارد نتیجهٔ مطلوب به دست خواهد داد.
در صورت امکان درمان به وسیلهٔ اعمال یدی را نیز همراه با سایر تدابیر معالجاتی و رژیم غذایی اجرا کنند.
برای درمان دیابت بی مزه از چه مواردی باید پرهیز شود؟
از تقلای زیاد، تحریکات عصبی و بدنی باید بکلی اجتناب شود. هیچ گونه دارویی در دوره معالجه نباید مصرف گردد. چای، قهوه، الکل، ادویه، سس و چاشنی و غیره و هم چنین قند و شکر باید جدا از برنامه غذایی حذف شوند.