برفانک اخبار تغذیه و آشپزی سلامت سبک زندگی فناوری تعاریف گوناگونی از ناتوانی جنسی در مردان شده که البته نوع مربوط به فرهنگ و گفته های عوام را باید کاملا بدور ریخت. در دیدگاه علمی آن را بررسی کرد. ما در مجله اینترنتی برفانک در مورد ناتوانی جنسی در مردان و انواع آن بیشتر توضیح خواهیم داد.
تعریف ناتوانی جنسی در مردان
انگیزش جنسی مهار شده در مرد را اختلال نعوظ یا ایمپوتانس می خوانند و ناتوان به کسی اطلاق می شود که نعوظ کافی برای مقاربت نداشته باشد و یا اینکه نعوظ کافی دارد، لکن به محض شروع مقاربت، نعوظ از بین می رود.
منظور از نعوظ ناکافی اینست که اولا زمانی کافی نعوظ ادامه پیدا نکند. به این ترتیب که بیمار به نعوظ می رسد ولی به محض شروع مقاربت نعوظ از بین می رود، مثل زمانی که فرد اضطراب شغلی یا عملکردی دارد.
ثانیا از نظر سفت و سخت شدن، الت تناسلی نعوظ کافی نداشته باشد یعنی به درجاتی از نعوظ برسد، ولی این رسیدن برای عمل دخول کافی نباشد.
در ناتوانی جنسی اولیه، مرد، هرگز نعوظ کافی برای دخول در مهبل را ندارد. و در ناتوانی جنسی ثانویه، مرد زمانی کوتاه دخولی موفقی داشته است، اما در ادامه کار د چار ناتوانی گردیده است.
در زمانی که مرد دچار ناتوانی انتخابی می باشد در مواردی خاص با (حالت جسمی و روانی متفاوت) قادر به برقراری رابطه جنسی و مقاربت بوده لکن در موارد دیگر ناتوانی بروز می کند.
مفهوم اساسی ناتوانی جنسی عبارت از:
«نداشتن نعوظ کافی و کامل تا پایان مقاربت می باشد. چه قطع نعوظ در هر مرحله تولید عدم رضایت متقابل می نماید.»
بعضی از مردان تصور می کنند، اگر نتوانند به تعداد معین در روز یا هفته یا ماه یا سال مقاربت داشته باشند، ناتوان هستند که البته تصور نادرستی می باشد.
همچنین باید میان ناتوانی جنسی و توانایی تولید مثل تفاوت قایل شد.
هدف اولیه از جنسیت استفاده از یک رابطه توام با «یکی شدن» جهت لذت جنسی و روانی می باشد. و هدف غایی یا نهایی که البته اغلب انسان ها آن را به فراموشی سپرده اند، ولی عمل می کنند (بدون اگاهی) تولید نسل جدید می باشد.
اگر یک رابطه جنسی توام با نعوظ به موقع و ادامه دار تا پایان راحتی طرفین وجود داشته باشد، دیگر جایی برای مصداق ناتوانی جنسی نخواهد بود.
انواع ناتوانی جنسی در مردان
ناتوانی جنسی را براساس علل و علایم می توان به انواع عضوی (ارگانیک) و روانی (سایکولوژیک) و انواع مخلوط تقسیم کرد.
ناتوانی جنسی ارگانیک را نمی توان به زیر گروه های مشخص تقسیم کرد، ولی براساس اتیولوژی های اختصاصی که علایم را ایجاد کرده انها را مورد شناسایی قرار می دهند.
مثلا می گویند، ناتوانی جنسی ارگانیک ثانویه به دیابت و نظایر آن.
ناوانی جنسی و روانی بر اساس DSM که مربوط به مسایل تشخیصی و آماری انجمن روانپزشکان امریکا می باشد، یک اختلال روانی جنسي –تحت عنوان «تحریکات جنسی مهار شده”» مورد بررسی قرار گرفته است. برای تشخیص این وضعیت سه معیار لازم است:
۱- عود و تداوم مهار تحریک جنسی در طول فعالیت جنسی که با ناتوانی نسبی یا کامل مشخص شده و در حصول و نگاهداری نعوظ تا خاتمه عمل جنسی تظاهر می کند.
2- به کار گیری قضاوت بالینی که آیا شخص قادر به یک فعالیت جنسی مناسب از نظر تمرکز، قدرت و مدت می باشد یا خیر؟
۳- اختلال جنسی منحصرا به علت عوامل عضوی ایجاد نشده باشد.
از طرف دیگر ناتوانی جنسی در مردان به صورت روان زاد (سایکوژنیک) دارای انواعی بشرح زیر می باشد:
ناتوانی جنسی اولیه: مواردی می باشد که بیمار هرگز نعوظی که از لحاظ کیفی قادر به مقاربت باشد را نداشته است.
ناتوانی جنسی ثانویه: مواردی است که بیمار قبلا قادر به مقاربت بوده ولی در حال حاضر قادر به انجام این کار نیست.
ناتوانی جنسی موقعیتی: مواردی است که بیمار قادر به انجام مقاربت با یک شریک جنسی می باشد ولی با دیگری نمی تواند (همسر دوم یا زنی که مجدد عقد شده) «بنظر میرسد که ناتوانی جنسی ثانویه و موقعیتی، دو موقعیتی باشند که نسبت به سایر ناتوانی ها شیوع بیشتری داشته باشند».
