برفانک اخبار تغذیه و آشپزی سلامت سبک زندگی فناوری نیروی عصبی چیزی نیست که بتوان برای خود ایجاد کرد بلکه نیروی حیاتی و محرکه ای است که در ما خلق و ایجاد شده است.میتوان گفت هنوز کسی از چگونگی و طبیعت نیروی عصبی اطلاعی ندارد و مبدأ و منشاء آن تاکنون در بوته اسرار مانده است.در این مطلب از مجله برفانک برایتان از نیروی عصبی و سیستم اعصاب می گوییم.
نیروی عصبی به چه نیرویی می گویند؟
دستگاه عصبی از دو قسمت تشکیل شده است:
۱) دستگاه مغزی – نخاعی که مسئول کلیه حرکات و اعمال ارادی مانند راه رفتن، لمس کردن، صحبت کردن و غیره است و تحت کنترل مستقیم مغز قرار دارد.
۲) دستگاه مستقل یا غیر ارادی که کنترل کارهای غیرارادی مانند کار قلب، معده و سایر اعمال حیاتی کلی و عمومی را برعهده دارد.
این دو دستگاه به یکدیگر مربوط و متصل اند و باهم به وسیله نیرویی که آن را نیروی عصبی می نامیم تمام بدن را به تحریک و تحرک وا می دارند.
نیروی عصبی چگونه تامین می شود؟
نیروی عصبی یک اصل بنیادی و حیاتی است. چیزی است که مستقیماً با جوهر حیات یا موجودیت مربوط و مستقیماً به آن منتسب است.به همین جهت است که چنین به نظر می رسد بعضی افراد نسبت به عده دیگر از نیروی عصبی بیشتری برخوردارند و این موضوع به معنای آن است که طبیعت از بدو تولد سهم بیشتری از نیروی حیاتی به آنها بخشیده است.
این که گفته میشود ما نیروی حیاتی را به وسیله غذایی که میخوریم به دست می آوریم، از گفته های حرفه پزشکی است که به این امر جنبه کاملا مادی داده و این مسئله را بکلی به سوء تفاهم کشانیده است.اگر نیروی حیاتی به غذا بستگی داشت (مانند سوختی که در کوره میسوزد) لازم میآمد کسی که بیشتر میخورد دارای نیروی حیاتی بیشتری باشد.
لیکن همه ما میدانیم کسانی که غذای بیشتری مصرف می کنند رفتار و کردار و حرکات و سکناتشان کندتر و ضعیف تر از دیگران است.از آنچه گفته شد غرض آن نیست که بگوییم ما برای ادامه زندگی و معاش خود و یا جهت ترمیم بافتها و نگاهداری سلامت جسمانی به غذا احتیاج نداریم، بلکه مقصود آن است که ما نمی توانیم با این غذا در خود نیرویی خلق کنیم.
حال که در سایه مراحم طبیعت صاحب قدرت و توانایی تولید نیرو یا انرژی شده ایم برماست که آن را بموقع و به طور صحیح مصرف کنیم و از اسراف و تبذیر آن بپرهیزیم.
خواب و نیروی عصبی
لیکن وقتی آن را مصرف و تلف کردیم، برای به دست آوردن مجددش باید فقط از استراحت و خواب کمک بگیریم و از هیچ راه دیگری نمی توان نیروی عصبی را ترمیم کرد و در حقیقت این تنها دلیل خوابیدن است.زیرا به وسیله خواب و استراحت مجدداً از منبع اسرارآمیز وجودمان نیروی جدیدی در ما ایجاد و قوای ما تجدید می شود و در سایه همین تجدید قواست که همه روزه می توانیم به فعالیت بپردازیم و وجود خود را بسازیم.
به عبارت دیگر نیروی عصبی مانند جریان برقی است که همواره مصرف میشود و به وسیله قدرت محرکه تجدید نیروی طبیعت دوباره ترمیم میگردد و این عمل طی خواب و استراحت صورت می گیرد.در ورای نیروی عصبی معینی که روزانه مصرف می کنیم و به وسیله خواب مجددا آن را ترمیم می کنیم، هریک از ما مقداری نیروی عصبی ذخیره داریم؛ بعضی بیشتر و برخی کمتر، که در مواقع ضروری می توانیم آن را به کار بریم.
